Inicio » 2012 (Página 2)

Archivo por años: 2012

Soy vigués

Empecé en el año 2005 con esta aventura como LIBERAL VIGUÉS. Soy abogado de profesión, pero me interesa la política, hasta mayo de 2011 he sido Concejal del Ayuntamiento de Vigo,preocupado por sus problemas y que le gusta participar activamente en la búsqueda de soluciones. Comenceí no ano 2005 con esta aventura que é un blog persoal, son avogado de profesión, pero gústame a política, e fun concelleiro da cidade de Vigo ata maio do 2011.
marzo 2024
L M X J V S D
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

CONTADOR DE VISITAS

LA DENUNCIA

Con la que está cayendo, la actitud de los socialistas de Galicia no tiene nombre. Galicia consigue un acuerdo con PEMEX, ya no el presidente de la Xunta, ni el PP, sino las gallegas y gallegos, y el PSOE (eso si que es electoralismo) en vez de alegrarse y ponerse del lado de los gallegos se va a un juzgado a denunciar la noticia. Lo que no se es si aprovecharon el paso por los calabozos y juzgados del Alcalde de Ourense D. Francisco Rodríguez para que fuera éste quien presentase la denuncia ante la junta electoral, porque de dimitir, nada sabe. Por cierto si el PSG-PSOE como anuncia va a suspender de militancia a su alcalde, lo normal es que presenten al tiempo una moción de censura contra el mismo y busquen otro candidato, o no? Lo contrario será: tomar el pelo a los ourensanos, demostrar una baja calidad democrática y de recóndita moralidad.
Por cierto respecto a la denuncia de los seguidores de Patxi Vázquez: «ME ENCANTARÍA QUE DESFILASEN A DIARIO POR LOS JUZGADOS POR NOTICIAS COMO LA DE PEMEX», pero sean responsables señores socialistas, que al paso que van sacarán peores resultados que en el 1997 con Abel Caballero al frente (y ya fue decir).

CARTA AL ALCALDE Y POLITICOS DE VIGO SOBRE AREA

ESTA CARTA PUEDE ESTAR DESACTUALIZADA POR LOS ACONTECIMIENTOS. FUE ENVIADA EL LUNES Y PUBLICADA EN LA VOZ DE GALICIA EL MARTES. LA PONGO IGUAL TODA VEZ QUE REFLEJA A LA PERFECCIÓN EL DAÑO QUE DETERMINADAS ACTUACIONES ESTÁN PROVOCANDO EN MI CIUDAD. O NOS PONEMOS LAS PILAS O NOS IREMOS AL CA……

Esta carta me gustaría dirigirla a toda la clase política de la ciudad en general, y al alcalde en particular. Estamos ante una gran oportunidad para Vigo, diría que en un momento trascendente para la misma, como es por fin convertirnos en capital de una población de más de 500.000 habitantes, de ser el inicio de algo grande, de ser pioneros en Galicia, y lo más importante de mejorar la calidad de vida de la ciudadanía, de abaratar servicios y de ser en un futuro cercano una gran conurbación formando una auténtica unidad funcional. Para eso el señor Caballero debe tener alturas de miras, no en lo personal, si no en lo colectivo, y con él el resto de formaciones políticas, pensar en Vigo y no en los puestos, lo malo para los intereses de la colectividad es que parece que no tiene esa capacidad. El alcalde debe ser quien de liderar este gran paso para todos, deber ser el que capitanee el proceso y así por parte del partido popular se le ha ofrecido la presidencia del Área, pero a él no le vale, necesite que en la Ley figure su nombre y apellidos, y las leyes no son nominales sino colectivas. De lo que si que no es tiempo es de la mentira por la mentira, de la confrontación por la confrontación, porque una mentira coreada mil veces no es verdad: las leyes son constitucionales per se, y sólo el Tribunal Constitucional ante un recurso puede decir que no lo es; no podemos decir sin que funcione que perjudica a la ciudad, porque sólo lo puede estar en una entelequia y en la irrealidad de un deseo. Es tiempo de consensos, y el consenso se le ha ofrecido, pero él lo ha rechazado; es tiempo de la construcción, no de la oposición; es tiempo de la suma y de arrimar el hombro con las localidades que forman nuestra más cercana realidad, no es por tanto tiempo de menospreciar a quienes son vecinos más pequeños, pues nadie es pequeño si es tu aliado; es tiempo en que cuando una crisis tan profunda ataca nuestra economía cualquier oportunidad debe ser aprovechada para arrancarnos de los brazos de la desesperación y llevarnos al sendero de un mayor crecimiento económico para la ciudad.

Por eso debemos de pedir a los políticos de Vigo, y por ende al Alcalde que acudan al pleno de constitución del Área Metropolitana, que piensen en Vigo no en ellos, que el alcalde siendo miembro nato, como es, sea elegido Presidente del Área y se ponga a trabajar en post de materializar esta oportunidad, no de torpedearla.

 No es tiempo de echar el freno, ni de simplismos, ni de mirarnos el ombligo, o de dar pasos hacia atrás. Tenemos que estar en un nuevo tiempo, el de sembrar en lo político, institucional, y también en lo social, para pronto poder recoger los frutos, los frutos que signifiquen colocarnos con más superioridad a la cabeza en lo económico y en lo social de Galicia, y porque no, debemos ser ambiciosos y convertirnos en líderes del Norte peninsular. El reto es complicado porque ciudades como Bilbao están ahí, pero no es imposible, sólo teniendo altas metas podremos lograr altos destinos.

ABEL VIRREY DE LA INSULA BARATARIA

Las declaraciones que aparecen estos días por medio de los socialistas de la ciudad de Vigo no dejan de ser ridículas, faltas a la verdad y me lo vais a permitir de patio de colegio.

El alcalde Caballero no da la cara, ya no es aquel valiente que en donde decía digo acababa en Diego, aquel Quijote que con arrojo, gallardía y cierta soberbia nos sorprendía cada día. No es aquel Abel que mentía con descaro, pero oye el tío se lo creía y parecía hasta verdad lo que nos decía. Ahora ya no da la cara, se escuda en su Sancho Panza particular, mientras el coge a Rocinante y se va a los madriles.

Aun recuerdo cuando decía como gran promesa electoral del año 2007, casi como si de la celebración de unos JJOO se tratase, que iba a negociar con todo dios para que Vigo tuviese como Barcelona la llamada Carta de Municipalidad. Dónde está? Onde está? Where is? Ni se sabe. Llegó a afirmar incluso que se la había entregado al presidente de la Xunta en secreto. MENTIRA, ni entregó nada, ni tenía redactado nada, ni la entregó a la oposición que se la reclamamos con asiduidad. Simplemente nunca existió, bueno quizá en su infinita imaginación sí que lo hizo como aquellas novelas que presumía escribir en pocas horas.

Ahora después de pasado el touriñismo que nada hizo por esta ciudad allende las maquetas presentadas de un hospital que hoy se está convirtiendo en realidad, el presidente Feijoo se comprometió a dotar a Vigo de una Ley de Área Metropolitana que diese el status que la ciudad merece y cumplió (como por cierto también lo está haciendo con el hospital, con la ETEA, el naval, la automoción, la depuradora, etc, etc) pero claro a nuestro Caballero Hidalgo no le sirve, y se escuda –tristemente diría yo- en los vigueses, en Vigo para decir que es una Ley que no sirve. Voy  por un segundo a darle la razón: es una ley que no sirve para mantener egoísmos, para fomentar fobias, para creerse el rey del mambo, no sirve para imponer sino para negociar, para todo eso no “le sirve a Caballero”. Sólo le sirve para enfrentar, confrontar, menospreciar al resto de alcaldes del Área y a sus –nuestros- convecinos, y para ofender, para eso si que le vale, para ofender la inteligencia de un pueblo como el vigués forjado a sí mismo, trabajador como ninguno que siempre ha estado para ensamblar no para deshacer.

Y ahora escudado en la ciudadanía, en la propia ciudad, enrocado en sus mentiras, y de viaje por los madriles, le encarga (en ausencia de su Dulcinea) a su siempre fiel escudero Carlos Font “Sancho Panza”, que suelte el burro y muerda, y él lo hace. Pero no aporta nada nuevo a la situación sólo reproduce lo que su Quijote dice que traducido es: boicot, o soy virrey con mando en plaza o me lo cargo todo.

A Sancho, Quijote, le había prometido ser el gobernador o virrey de la Insula Barataria. En el caso de Vigo NO, Abel no dejará nunca que Sancho Font sea virrey de nada, porque como dice la ranchera: “porque sigo siendo el Rey”.

O GALEGUISMO NO NOSO DIA

Hoxe que vemos de celebrar o Día Nacional de Galicia, o Día da Patria Galega, o Día da nosa terra en definitiva, discútese por parte dos partidos nacionalistas a atribución do sentimento galeguista, por algúns dise que só o BNG, ANOVA ou CxG, son quen de defendelo, representalo e de abandeiralo. Pero non é certo, non é patrimonio de eles; A galeguidade, a defensa de Galicia, a súa defensa, o sacrificio para sacala adiante, reside soamente no pobo galego, en todos e cada un de nos que formamos o corpo da nosa Comunidade Autónoma, do noso sono de porvir compartido que representa a nosa cultura, o noso territorio, a nosa idiosincrasia e o que é mellor, o noso presente e o camiñar fronte o noso futuro.

Agora que vivimos nun momento de fonda crise, non só no económico, senón tamén no social, no político e tamén con moitos cantos de serea en contra das conquistas que temos acadado dende a aprobación do noso Estatuto de Autonomía, das nosas institucións e por ende da Constitución Española do 78 que prevé o estado das “nacionalidades” como é a nosa histórica por mor da loita de moitos anos de intelectuais pero tamén de xente de a pé, fito histórico os dos derradeiros 31 anos que non podemos deixar retroceder, e non podemos renunciar a eles, os nosos devanceiros leváronnos eiquí, e de eiquí segue o camiño. Eu dende logo vexo na Autonomía non un problema senón unha oportunidade, unha realidade, e un proceso que na nosa terra non pode ter volta atrás. A voz das galegas e os galegos por elo non se pode apagar, nen agochar pero non a representan soamente os partidos enriba ditos.

Unha cousa é ser galego, outra ser nacionalista, outra ser centralista e incluso independentista, pero nin uns son máis galeguistas, nin menos, por elo ninguén é quen de apoderarse do alcume pero inda menos dun sentimento tan profundo e noso. Ademais algúns dos mais sinalados devanceiros da nosa cultura e política xa o tiñan dito. Pega a pena lembrar nestes intres o dito por Castelao, e recollido na súa obra “Sempre en Galiza”, e cito textualmente: ”quero proclamar en letras de molde o que diximos moitas veces nos mitins de propaganda.Creemos que o separatismo é unha idea anacrónica e somentes o disculpamos como un movemento de desesperación que endexamais quixéramos sentir. Esto significa que os defensores da posición masimalista de Galiza non intentamos tronzar a solidaridade dos pobos hespañoes –reforzada por unha convivencia de séculos- senón máis ben posibilitar a reconstrucción da gran unidade hispana, ou ibérica.

Con total de que as nosas arelas federalistas se visen comprendidas, Galiza cedería voluntariamente dos seus dereitos todo canto fose indispensable para crear a soberanía do Estado hespañol; pero sendo demócratas verdadeiros e arelando a unión fraternal de tódolos leaes, estamos dispostos a ceder, tamén, da nosa posición doutrinal, canto sexa preciso para construirnos o futuro benestar da nosa Terra. Frente a un separador sentímonos intrasixentes, frente a un amigo sentímonos dispostos a pactar; frente a un irmán somos capaces de ceder parte do noso ideario.”

Das verbas dun dos máis grandes intelectuais galegos, despréndese baixo o meu punto de vista a comodidade que sentira de viviren o proceso constitucional de 1978, o máis parecido a un Estado de corte federal baixo a denominación de Autonomías, no que conviven as nacionalidades e rexións sempre baixo o paraugas da solidaridade entre todos os pobos que conforman o Estado. Non podemos dar as costas a realidade ademais de estar en Europa co que elo representa, nun intre da nosa historia no que a nova verba ven a ser a “globalización”. Pero esa realidade non debe afastarnos do noso sentimento galego, non debe afastarrnos da defensa do que nos é máis preto; porque a galeguidade non reside, como dixen, soamente no territorio, senón que reside no corazón, na alma de todos os galegos independentemente de onde atopémonos. O futuro está nas nosas máns, debemos pelexar arreo na defensa do noso, porque facéndolo defendemos o de todos.

Para rematar dicir só que eu son galego os 365 días do ano, que como galego tamén español, como dicía o falecido Manuel Fraga “ser galego é a miña forma de ser español”, hespañol que diría Castelao.

Viva Galicia non soamente este 25 de xullo senón todos os días do ano.

¿POR QUÉ?, ¿POR QUÉ?

Ha sido una semana complicada, para todos, votantes y no votantes, creyentes y no creyentes, de derechas y de izquierdas. Siempre que se anuncian unas medidas de la dureza, crudeza diría yo de las anunciadas este miércoles, te hacen reflexionar y porque no decirlo replantearte algunas cosas, incluso desde el punto de vista ideológico. Preguntas, dudas, incluso discusiones. Al estilo Mourinho te llegas a preguntar por qué, por qué. Medidas muy complicadas, impopulares, nada demagógicas y que tienen su costo tanto en lo político como en lo económico, y que no olvidemos que afectan tanto a los de derechas, como de izquierdas, a los altos o a los bajos, a los delgados o a los gruesos, a los morenos o a los rubios, sean hombres o mujeres. ¿Por qué, por qué? Ante este primer por qué sólo encuentro una respuesta posible: nos lo exigen, el país no podría salir adelante sin ellas, pues perderíamos nuestro crédito internacional, porque pagamos tanto por nuestra deuda que cada vez se hace más grande (como un gran alud) y que puede acabar, arrasar con todo y todos como lo conocemos. Si oímos a los partidos de la oposición, en este caso al PSOE, surgen nuevas preguntas, nuevos por qués. El PSOE hablá de subir los impuestos a los más ricos: ¿por qué tras 8 años de gobierno no lo hicieron? ¿Po qué bajaron los tipos impositivos a las SICAV que tienen los más pudientes? El PSOE habla de suprimir las diputaciones: ¿Por qué tras 8 años de gobierno no lo hicieron? El PSOE habla de más Europa, ¿por qué en lugar de centrarse tanto en alianzas de civilizaciones, no se preocuparon más de civilizaciones aliadas? El PSOE critica la subida del IVA, pero ¿por qué mintieron sobre el déficit público, ¿por qué lo subieron ellos? El PSOE critica la subida del desempleo y el ajuste en las prestaciones, pero ¿Por qué dejaron llegar los niveles de desempleo a los 5 millones, convirtiéndonos en el país con mayor paro de Europa? El PSOE critica el sistema financiero, pero ¿Por qué vagaron sin rumbo y el Banco de España dirigido por un socialista varió los criterios propiciando situaciones como las de Bankia y otras? Por qué? El PSOE critica la reforma laboral, pero ¿Por qué ellos hicieron una que se mostró ineficaz para generar empleo? El PSOE critica los recortes a funcionarios, ¿Por qué no se criticaron y lo hicieron ellos en mayo de 2010? ¿Por qué el PSOE dice que tiende una mano al gobierno, y con la otra escriben la crítica y agitan la sociedad española? Y tras estos por qué también surgen unos dónde: ¿Dónde estaban los sindicatos cuando en mayo de 2010 se bajó una media del 5% el salario a los funcionarios?, ¿Dónde estaban los sindicatos cuándo el paro pasaba desde el 2004 de un 10% a más del 20? ¿Dónde estaban los sindicatos cuando gobernaba el PSOE? ¿Por qué sólo toman las calles cuando gobierna el PP? Todas estas cuestiones que me he formulado y otras me han hecho concluir que debemos dar un margen al gobierno, debemos de tener confianza de estar en la senda correcta, debemos ser optimistas en que de esta crisis se sale, pero se hace con sacrificios, pero también con ilusión; se sale arrimando el hombro y creyendo en la construcción del futuro; se sale sumado y no restando. Me seguiré haciendo preguntas, cuando haya que criticar lo haré (como afiliado donde corresponde), pero seguiré confiando en lo que decía que podemos, que contra esa enfermedad se puede luchar y vencer, con todos los medios pero entre todos.

ABEL DEL HORTELANO. NI COMO NI DEJO COMER.

El sainete de Abel del hortelano pudo ser algo así:

Abel– Hoy me levantado,

          teniendo un sueño ideal

          voy a convocar un pleno,

          pero en el no voy a participar.

Carmela– Lo has pensado bien,

                la ley has de cumplir,

                pero si no la cumples,

                en el partido nada te van a decir.

Santos– Perdonad que yo opine,

              pero haces bien Abel,

             quieren tomarte el pelo,

             son todos del PP.

Abel– No tenéis nada que opinar,

        todo lo he decidido ya,

        recordad quien manda aquí,

        y que a nadie se le ocurra hablar.

Carmela- Perdona que yo te lo diga,

                oh flor de mi hermosura,

                pero que va a decir SantiDo?

               y si no quiere obedecer?

Abel– Ay Carmela ¿no me conoces?,

          Él hace lo que yo le diga, 

       Santi es dócil como un corcel,

         bien sea que cante, baile o vote;

        y túestate callada no sea que te acuse de ser del PP.

        Por cierto ya sabes quien soy Abel del Hortelano,

       soy vuestro amo y señor.

Ahora en prosa, es decir traduciendo lo pasado:

¿La última vuelta de tuerca de Abel Caballero, o debemos de decir del «perro del Hortelano» vigués? No la podemos calificar de pulso, ni de ataque a la Xunta ni al Presidente,  ni siquiera de operación electoralista. Sólo puede tener un calificativo: desaire a la ciudad de Vigo, perjuicio a los vigueses, olvido del papel institucional que tiene como alcalde en teoría de todos los vigueses y viguesas, aunque en la práctica por su sectarismo solamente lo es de aquellos que lo han apoyado, y de los que apoyaron a sus socios de investidura. Como aquel ni come ni deja comer; de la mano de su Carmela, acompañado de las piezas, aquellas que va por ahí colocando tipo Santos, Font u otros. Y entre todos reeditan un sainete que al final no hace gracia sino que se convierte en una tragedia para el desarrollo de una ciudad a la que en la teoría y sólo en teoría se comprometieron en defender, aunque en su quehacer diario sólo perjudican.

¿La última?, decidir no nombrar representantes para la asamblea del Área Metropolitana, que Vigo cuente con 10 miembros menos, que son los que corresponden al PSG-PSOE. ¿Boicot?, quizá ese pudiese ser un calificativo, pero la realidad es que le da la espalda a la ciudad, a su desarrollo y crecimiento.

Pero por fin los vigueses nos daremos cuenta de que ha retirado el antifaz que cubría su rostro, y que el que otrora se presentó como adalid de la defensa de los intereses de la ciudad no es más que un enemigo, el primer enemigo de Vigo, quien quiere poner el palo en la rueda de su crecimiento y provocar su frustración. Pero tiene finalidad electoralista, ¿intenta dar ventaja a su supuesto partido? Pues como «supuesto»  NO, su partido es él mismo, su ego, su prepotencia, su arrogancia y su megalomanía. ¿Alguien da más? Pues no: da menos; Convirtiendo la política local en su pequeño patio de colegio, en el que se atreve a tirar del pelo a los otros niños, y si éstos intentan jugar al fútbol por ejemplo (ya que tanto le gusta) va y dice: ¡la pelota es mía y no os la dejo! No hay desde luego peor actitud en democracia que deliberadamente incumplir una ley por la vía de los hechos consumados.

Puede un alcalde responsable, serio, del siglo XXI, y que se hace denominar demócrata incumplir así con la Ley. ¿Qué ejemplo es para los ciudadanos? ¿Qué pasa si mañana todos los ciudadanos decidimos aparcar encima de las aceras, incumplir las ordenanzas municipales, los reglamentos, no pagar los impuestos? Mal ejemplo de un malo no, pésimo alcalde. Vigo no se merece este alcalde, un hombre que mira al suelo o que busca su propio ombligo acaba tropezando contra un árbol o una farola. Vigo precisa altura de miras, mirar hacia adelante buscando el futuro, el progreso, la unidad en torno a un proyecto común, un proyecto que solamente debe tener un nombre y dos apellidos: Vigo viguesas vigueses. Lo demás sobra.

Las actitudes decimonónicas, mesiánicas, trasnochadas no nos valen, Lope de Vega es uno de los grandes de nuestra literatura, pero sus obras han de quedar para los teatros o la televisión. Querer trasladarlas a la realidad no es más que una irresponsabilidad, y los hombres y mujeres del año 12 comemos y dejamos comer. Entérate Abel del hortelano, Vigo no te quiere, ni te necesita así.

DEL PP, BNG DE VIGO Y EL NUEVO GIN TONIC.

La verdad, es que a la vista de las declaraciones que realiza el BNG en la ciudad de Vigo, cada vez os entiendo menos. Ya lo he dicho en otras ocasiones que no parece muy normal investir a Caballero como Alcalde, aprobarle con el préstamo de sus 3 votos los presupuestos, las ordenanzas, hacer pinza en los plenos en contra del partido mayoritario, apoyar al PSOE en numerosas mociones, criticar, criticar, criticar a la Xunta de Galicia apoyando de esta forma esa política de la confrontación que el socialista tiene por bandera en la ciudad, para después en cualquier medio de comunicación, quiere ello decir, con plena alevosía: criticar lo que otrora apoyaban. Como concejal en el pasado mandato acudí a numerosas inauguraciones de calles humanizadas, y no todas lo eran de la facción socialista del gobierno, el BNG, que ahora critica la política de humanizaciones hizo lo contrario de lo que dice ahora: la practicó, defendió y vió como la solución al problema más grave de nuestra ciudad el desempleo. Y no sólo eso, sino que nos atacaron ferozmente por defender que esta política, como dice el alcalde, keynesiana no era más que pan para entonces y hambre para hoy. Y así ha sido. se ha confirmado que no ha servido para generar empleo, y el BNG hay estaba a la defensa y práctica de lo que ahora se convierte en una nueva incongruencia. Si gobierno vale, lo pacto y alabo, si estoy en la oposición no sólo no vale sino que critico aun siendo compinche del que practica esas políticas. Penoso. Ahora ha nacido una nueva formación en Galicia denominada como Compromiso x Galicia, que en Vigo parece se encuentra representada por el ex concejal del BNG Eudosio Álvarez en Vigo, formación integrada por varias formaciones entre ellas +Galicia, y en la que también está la ex concejala frentista María Méndez integrantes ambos del anterior gobierno Caballero, y por tanto firmantes del pacto de gobierno, solícitos miembros de su gobierno, y que en 4 años no alzaron jamás la voz en contra del alcalde ni de sus políticas. Ahora en esa extraña «mestura» de formaciones que abarca desde la izquierda (extrema incluso, bajo mi punto de vista) hasta la derecha, y que busca restar «negocio» os Bngs o a quien se tercie, se demuestra una vez más que son más de lo mismo. Lo de Vigo con sus representantes desde luego así lo demuestra, a falta de nuevas caras son ex miembros del gobierno municipal, coautores necesarios de la lamentable política socialista, los que ahora fuera de su anterior formación, se atreven ahora a alzar la voz en contra de lo que defendían con uñas y dientes, y lo digo yo que en numerosos debates en plenos y televisiones sufrí sus ataques y la férrea defensa con el representante del PSOE. Ver para creer. Para finalizar sólo una reflexión: el PP ha sido el único partido con la misma opinión desde el principio, criticamos dichas políticas porque consideramos que no es lo que Vigo precisa, ni precisaba. Se llama coherencia. Coherencia frente a división, coherencia frente a un BNG desnortado, coherencia frente a experimentos, y como dijo aquel ex-ministro socialista éstos (los experimentos) con gaseosa y el nuevo partido suena a eso a experimento. Como dije recientemente, no siempre mezclar la ginebra, con tónica, limón, hielo y si te apetece pepino da como resultado un buen gin-tonic; a veces sólo es eso una mezcla.

A ESQUIZOFRENIA POLÍTICA DO BNG EN VIGO

Cando caes na maior das esquizofrenias políticas, dedícaste a vagar polo mundo social decindo branco, pero mostrando negro, e o marxe da propia incoherencia inherente, demostra o servizo non a cidadanía senón as propias siglas.

A rolda de prensa no día de onte dos 3 concelleiros do “antigo BNG” (antigo porque hoxe non sábese moi ben o rumbo desta formación política, se é UPG, BNG o una desfeita) é dunha caradura política sen parangóns.

 Son quenes de apoiar a investidura de Caballero, de darlle un cheque en branco e logo facer a crítica por a crítica. Non é serio señores Domínguez, Veloso y Alonso, non é serio aprobar un goberno, poñerlo na vía, aprobar as cousas que propón nos plenos máis importantes do ano: orzamentos e ordenanzas fiscais; constantemente votan a favor das propostas do goberno, o animan e tapan, e van agora e o CRITICAN  e atrévense a falar de ineficacia no primeiro ano do goberno. Pon ademais en valor que os orzamentos municipais foron aprobados grazas a eles, e derivan a crítica cara o grupo maioritario da corporación, o PP con 13 concelleiros, que a falla de un concelleiro debería ser o que sustentase a alcaldía.

Eu pregaríalle, os señores da desfeita nacionalista, a reflexión polo ben de Vigo, polo ben dos vigueses e as viguesas, que pensen menos nos seus embigos e máis nos dos cidadáns, que pensen menos en as súas 3 dedicacións exclusivas co custe que ten (e paradóxico que  con 3 concelleiros os 3 cobren do erario público un bo soldo, algo terá que ver no incondicional apoio), que pensen máis no retraso que esta supondo o alcalde Caballero para o desenvolvemento da cidade, e que en caso de que tras a reflexión non atopen solución o seu acudan o médico, que exerzcan de verdadeira oposición, non de goberno sen carteira, e que pensen no futuro, no de todos non só no seu.

YO NO SOY ANTIVIGUÉS SOY ANTI-CABALLERO

En primer lugar me gustaría hacer una declaración de principios: soy profundamente vigués, quiero a mi ciudad, busco su desarrollo y por que no decirlo me gusta que por fin tengamos el Área Metropolitana, que seamos capital de un Área de aproximadamente 500.000 habitantes, y que seamos los suficientemente generosos para cohabitar, colaborar e integrar a 13 municipios más de nuestro entorno e influencia. ¿Me considero antivigúes por ello? Lo cierto es que no, dice el refrán que a veces el mejor desprecio es no hacer aprecio, pero la enfermiza persecución del que debiera ser alcalde todos, y por su propia actuación se convierte en alcalde de unos pocos, no puede dejarnos indiferentes.
En esta vida, muchas veces el querer hacerse defensor de una causa, adalid de un extraño chovinismo local, lo que nos convierte es en su principal enemigo, y algo así le está ocurriendo a Abel R. Caballero en nuestra ciudad. Por querer coger un escudo, que por cierto no le pertenece, porque el viguismo entendido como defensa de los intereses de la ciudad, no le corresponde en exclusiva a nadie y si a todos los que queremos Vigo, vivimos Vigo y sobre todo pensamos en Vigo.
Antivigués a sensu contrario es aquel que teniendo oportunidades para el desarrollo de su ciudad, aquel que viendo la posibilidad de contar con herramientas eficaces para lograr el estatus que la ciudad más dinámica e importante de Galicia necesita y merece para su futuro, se conforme en “montarla” en “liarla” por su propio beneficio y “egochovinista”.
Y ahora creo que la constatación de quien actúa de contrario a los intereses de Vigo se aclara por si misma respondiendo a estas preguntas:
-¿soy antivigués por querer que Vigo se situe a la cabeza de 14 municipios de su zona de influencia?
-¿soy antivigués por querer que Vigo se convierta en capital de facto y de derecho de un área de 500.000 habitantes?
-Quizá ¿soy antivigués porque se reconozca la realidad común, social y económica de los 14?
-Lo soy ¿por querer una planificación conjunta y la coordinación de determinados servicios y/u obras?
-Pero es que ¿igual lo soy por querer ahorrar a los ciudadanos en la gestión de determinados servicios?
-¿Lo soy porque una petición de los vigueses desde el año 1999 con la declaración de Sotomayor se convierta en una realidad plausible?
-¿Lo soy por poder disponer de un billete de transporte único para poder desplazarnos desde Vigo al resto de municipios con las sinergias que ello crea, sobre todo económicas?
-Quizá se me insulte y tache de antivigués ¿por querer que Vigo tenga un peso en el máximo órgano de representación y decisión del Área la asamblea metropolitana con un 47% del total?
Todas estas preguntas y alguna más que quizá pudiera hacerse me hacen llegar a la conclusión ya anunciada al principio: gracias a haber nacido aquí soy vigués, gracias a que parte de mi familia es de aquí soy vigués, gracias a que otra parte decidió establecerse en Vigo hace ya muchos muchos años (al igual que miles de vigueses) soy vigués, porque defiendo a Vigo y a los vigueses soy vigués, porque defiendo la ley del Área Metropolitana de Vigo y lo que ello representa soy vigués, porque creo en la democracia y no en la dictadura soy vigués, porque no consiento que quien debiera ser alcalde de todos los ciudadanos de Vigo se convierta en cercenador de sentimientos vigueses también lo soy, y en definitiva porque me da la real gana soy vigués.
Y como vigués, no me siento representado por alguien que me menosprecia, insulta, veja, enfrenta y ningunea por apoyar algo que él quiere y desea boicotear.
Y después de responder esas preguntas que me he formulado, me pregunto:
¿Es más vigués el que quiere imponer su voluntad siendo designado por una ley sin consenso con el resto de integrantes? Yo digo que NO.
¿Es más vigués aquel que por su egoísmo y su constante confrontación con otras administraciones no quiere que Vigo sea la gran capital de Galicia con un área de influencia de medio millón de habitantes? Yo digo que NO.
¿Es más vigués aquel que en vez de unir, intenta dividir, confrontar y ridiculizar a los compañeros de viaje del Área? Yo digo que NO.
¿Es más vigués el que en definitiva ni hace ni deja hacer? Aún a pesar de nuestro cariño y devoción a San Roque yo digo que NO.
¿Es más vigués quien no desea negociar sino imponer? NO.
¿Es más vigués el que intenta enfrentarnos a nuestros vecinos del norte de Galicia? Yo digo que NO, Vigo es diálogo, cooperación, futuro y amistad.
En definitiva lo que subyace de todo lo anterior es la posición de un auténtico antivigués, siendo aun más grave el hecho de que quien lo es, es el propio alcalde de la ciudad, y lo es -bajo mi punto de vista- porque sólo busca su interés personal no el ciudadano, lo es porque o soy yo o no es nadie (actitud claramente egoísta), lo es porque discrimina a los que quiere liderar, lo es en definitiva porque hace arma política y arrojadiza de una Ley que pone a Vigo en el lugar que se merece y que nos convierte de derecho en lo que ya somos de hecho la ciudad más importante, cosmopolita y boyante de Galicia.
Yo desde luego no soy antivigués, en todo caso -de ser antialgo,- soy anti-Caballero porque perjudica mi ciudad, el sueño de futuro y la construcción de una gran metrópoli llamada VIGO.

DON ABEL DE LA MANCHA

Abel Caballero cambió de escudero, antes era López Font, ahora su “sancho panza” particular parece que es David Regades, su sempiterna sombra desde el anterior mandato, aunque Dulcinea –no del Toboso, sino de Balaídos- sigue siendo la misma Carmela. Y él? Él sigue igual siendo el Quijote de Vigo, que no de la Mancha. Ve enemigos por todas partes donde el originario personaje de Cervantes veía gigantes, en este segundo caso se trataba como todos sabemos de “molinos”, en el caso de nuestro particular quijote no tiene un único enemigo a la vista, si no que cada semana, a veces cada día se busca uno nuevo. Vela armas en el patio, armas que incluso arroja contra los en teoría “suyos”. El día de ayer, a la vista de la prensa de hoy (arma y escudo favorito de nuestro alcalde-quijote), es el prototipo de un paseo con su Sancho Regades y su Dulcinea Silva: ciudad de la justicia, área metropolitana, nuevo hospital público, agua, y ahora hasta el presentador de una conferencia, se convierten por arte de verbigracia en sus particulares “gigantes”. ¿Pero si nos fijamos bien que es lo que vemos?: una Xunta de Galicia que está apoyando a la ciudad como nunca en nuestra historia se había hecho. 15 millones de euros para la ciudad de la justicia que Don Abel de la Mancha se encarga de que los perdamos por no cumplir un convenio; el mayor hospital público de España y Europa en construcción, que nuestro particular “caballero” se encarga de boicotear no queriendo tampoco cumplir con un convenio firmado incluso con unos conselleiros socialistas; un área metropolitana en la que Vigo tiene el mayor peso (como no podía ser de otra manera) pero en la que tiene que llegar a acuerdos, y claro, ésto no le gusta; el agua con el absurdo de comparar la Xunta con la lluvia, haciendo a ésta mejor que aquélla; y por último en lo que a ayer se refiere Carlos Príncipe, exalcalde socialista de la ciudad, que el próximo lunes será el encargado de presentar a Alfonso Rueda en un desayuno del Forum Europa, y claro nadie le pidió permiso a nuestro quijote particular y se enfadó mandando al amigo sancho a protestar y decir auténticos dislates.
Este es un breve resumen de un viernes en la ciudad de Vigo, el resumen de la enorme cantidad de “molinos” que el que lee tanto libro de “caballerías” ve cada día. Vigo no necesita quijotes, ni quijotadas necesita pelear todos juntos por nuestro futuro, y debemos pedir que quien vea “gigantes-enemigos” se eche a un lado porque no los hay y Vigo es una gran máquina que no se puede detener, por nadie ni por nada.



Soy vigués

Empecé en el año 2005 con esta aventura como LIBERAL VIGUÉS. Soy abogado de profesión, pero me interesa la política, hasta mayo de 2011 he sido Concejal del Ayuntamiento de Vigo,preocupado por sus problemas y que le gusta participar activamente en la búsqueda de soluciones. Comenceí no ano 2005 con esta aventura que é un blog persoal, son avogado de profesión, pero gústame a política, e fun concelleiro da cidade de Vigo ata maio do 2011.
marzo 2024
L M X J V S D
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

CONTADOR DE VISITAS